i upokorzenia. Sziloh leżało w gruzach, wobec czego Samuel przeniósł się na stałe do swego miasta rodzinnego Ramataim. Gwiazda jego świeciła coraz jaśniejszym blaskiem. Miewał widzenia, prorokował i wypowiedział walkę bogom kananejskim. Założył szkołę proroków, w której wraz ze swoimi uczniami wprowadzał się za pomocą muzyki, werbli i tańców w stan religijnej ekstazy i głosił bliskie zwycięstwo Jahwe nad ciemięzcami Izraela. Cały kraj ogarnął stopniowo wicher fanatycznej nienawiści do Filistynów.<br>Samuel nie był ani wodzem, ani wojownikiem, lecz działał jako odnowiciel i mądry nauczyciel narodu. Dzierżył nie tylko najwyższą godność kapłańską, lecz również świecki urząd sędziego. Trzy razy do roku udawał