Whispers in the wood"&lt;/&gt;. Na &lt;name type="place"&gt;Nicholson Street&lt;/&gt; anarchiści zatrzymują przejeżdżające samochody. Zanim przyjedzie policja, zdążą wygłosić kilka słusznych (teatralnie i politycznie) haseł. Siadasz w pubie na chwilę, myślisz, że tu cię nie dopadną, ale oto gość obok przy barze okazuje się niejakim &lt;name type="person"&gt;Regiem Andersonem&lt;/&gt; i zaczyna dwugodzinną gadkę spod znaku &lt;foreign lang="eng"&gt;"stand up comedy"&lt;/&gt;, czyli komedii monologowej.<br><br>&lt;tit&gt;Goło i wesoło&lt;/&gt;<br>Edynburski &lt;foreign lang="eng"&gt;fringe&lt;/&gt; jest czymś w rodzaju wielkiego castingu, w którym może wziąć udział każdy. Zasada równych szans dla wszystkich teatrów powinna stymulować wolność twórczą, ale równie dobrze może też być jej zaprzeczeniem. Po kilku nieudanych próbach podbicia Edynburga wiele brytyjskich teatrów idzie