Możliwości wykorzystania wyników rutynowych analiz składu mieszanin zanieczyszczeń powietrza lub gazów odlotowych do określania uciążliwości ich zapachu są więc bardzo ograniczone. Do niedawna uważano, że jedyną w pełni wiarygodną metodą oznaczeń emisji odorantów, stężeń przygruntowych oraz skuteczności dezodoryzacji jest analiza sensoryczna (patrz rozdz. 7) - bezpośrednie oceny wrażeń węchowych, wykonywane w standardowych warunkach przez odpowiednio liczne grupy ludzi. W ostatnich latach coraz większe nadzieje wiąże się z możliwościami zastąpienia ludzkiego węchu nosem elektronicznym. Określane tak urządzenia, produkowane przez coraz większą liczbę specjalistycznych firm, umożliwiają analizę sygnałów o właściwościach mieszaniny w sposób przypominający działanie analizatora węchowego w mózgu (patrz rozdz. 1). Zapach jest