przeciągnął się i odetchnął głośno. Żar buchał z ruin. Dawid stał za nim trzymając rozprażoną w słońcu aluminiową menażkę; ostatni przydamy sprzęt z żołnierskiego ekwipunku ojca, przechowywany długo.<br>&lt;page nr=111&gt; - Jutro? Kotlet z rany ropą polewany!<br>Głos Zygi pochłonął zgiełk; tłum rozpadł się nagle i znów zwarł ciasno, wyrzuciwszy na środek ulicy starca i dziewczynę w różowej sukience.<br>- Zemdlała! Biedactwo, tyle godzin w słońcu stać, w takim ścisku, nikomu nie życzę.<br>- Przepaliło jej głowę.<br>- Ludzie, co tak mokro tutaj ?<br>Starzec machał kapeluszem przed twarzą dziewczyny i domagał się wody. Małego kubeczka wody! W tłoku musieli stąpnąć na nią, bo różowa sukienka była już