ku <br>zachodowi wychyliło się spod gałęzi białe, świecące <br>obcym blaskiem, otoczone niebem szarym i matowym. Dziewczyna nie <br>wracała, czas płynął. "Teraz - myślał <br>Awaru - powinienem odejść". Siedział jednak <br>nadal obok starca.<br><br>Drgnął, usłyszawszy nagły skowyt sheri. Zwierzę <br>zerwało się na równe nogi i z ogonem podwiniętym <br>pod siebie patrzało w twarz starca.<br><br>Raruhi już nie żył. Twarz jego zszarzała, ustał <br>oddech, powieki zapadły w głąb czaszki. Awaru powstał <br>i obchodząc okoliczne krzewy począł z nich obłamywać <br>gałęzie, aby zwyczajem swego plemienia nad ciałem zmarłego <br>ustawić liściasty szałas. Wracał z całymi naręczami <br>i wtykając gałęzie w ziemię grubszym końcem, <br>otaczał ciało Raruhi zielonym