tamten. - Źle bym to jednak wykonał... Nie miałem nigdy do czynienia z portretami... Ja maluję krajobrazy.<br>- Wielka szkoda! - niemal radośnie rzekł profesor. - Wielka szkoda! Najbardziej zmartwi to mego pradziadka, co od stu lat czeka na drugie oko. Czy pan zechce obejrzeć sobie sam te portrety?<br>- Z przyjemnością!<br>- To doskonale! - zawołał staruszek, jak gdyby tylko na to czekał.<br>Pozostawił malarza w "bawialni" i czym prędzej pobiegł na poszukiwanie Adasia.<br>- Nie będziesz wcale oglądał moich babek, tylko drzwi. mówił sam do siebie. - Oglądaj, oglądaj, ile wlezie... Dużo na nich wyczytasz! Piotrusiu! - zawołał ujrzawszy Adasia. - Zdarłem z niego maskę. Miałeś słuszność. To nie malarz