nic poza tym. <br>Myślę, że razem z chorobą wytłumiłam w sobie takie fatalistyczne podejście. Trzeba tylko dobrze opanować maszynę, trzymać się znaków drogowych i przepisów ruchu. Poza tym w czasie jazdy, postawić nie na lęk i przewidywanie najgorszego, tylko na pewność siebie i ostrożność. <br>Widzę nieraz za kierownicą dosłownie zgrzybiałych staruszków. Dlaczego więc nie miałabym tej sztuczki opanować i ja? I to jest dobry pomysł, gdyż możliwość samodzielnego prowadzenia samochodu bardzo by ożywiła rutynę mojego z konieczności ograniczonego przestrzennie powszedniego życia. Byłaby to taka mała codzienna wolność. <br>Życiem trudniej prowadzić jak samochodem. Ono się opiera, zastawia pułapki. Zrobię jednak wszystko, aby