w niego ślepia ciekawe, u jednych szeroko rozwarte, u innych przymrużone dla lepszej uwagi - Nie będę wam gadał tak ani siak... boście nie baby i pojęcie swoje macie! Ino, że, widzi mi się, próżne będzie to wasze pisanie, choćby je kto najmądrzej złożył!<br>- Tacyście, Derkacz, złowróżący, że wstyd! uśmiechnął się stary chłop siedzący pośrodku stołu blisko okna.<br>- Juści! - dorzucił drugi z przekonaniem. - Pisanie święta rzecz i sprawiedliwa... inaczej nie można!<br>Derkacz potrząsnął głową<br>- Ej, ludzie! A to zważcie tylko... Chcecie skargę pisać na pana Czartkowskiego, dzierżawcę... A któż on taki? Wiadomo; że pan... wiadomo: szlachcic!... A do kogóż wy tę skargę