Typ tekstu: Książka
Autor: Pawlikowski Marek
Tytuł: Leczenie hormonami i pochodnymi hormonów
Rok wydania: 1996
Rok powstania: 1988
Autor: Pawlikowski Marek
Tytuł: Leczenie hormonami i pochodnymi hormonów
Rok wydania: 1996
Rok powstania: 1988
jest dodatkowym elementem leczniczym.
7.3.2. MINERALOKORTYKOSTEROIDY
Miejscem biosyntezy i wydzielania mineralokortykosteroidów jest warstwa siatkowata kory nadnerczy. Charakterystyczną cechą tej grupy hormonów jest zdolność do swoistego wiązania się z receptorem mineralokortykoidowym. Aczkolwiek mają one także zdolność do wiązania się z receptorem glikokortykoidowym, jednak występują w krążeniu w znacznie mniejszych stężeniach niż glikokortykosteroidy i dlatego nie odgrywają istotnej roli w tym zakresie. Rola biologiczna mineralokortykosteroidów polega na utrzymywaniu w optymalnych granicach objętości płynów wewnątrznaczyniowych. Mechanizm ich działania polega na hamowaniu przeznabłonkowego transportu jonów sodowych. Retencji jonów sodowych towarzyszy retencja wody. Punktem uchwytu działania mineralokortykosteroidów są komórki nabłonka kanalika dystalnego nerki, a
7.3.2. MINERALOKORTYKOSTEROIDY
Miejscem biosyntezy i wydzielania mineralokortykosteroidów jest warstwa siatkowata kory nadnerczy. Charakterystyczną cechą tej grupy hormonów jest zdolność do swoistego wiązania się z receptorem mineralokortykoidowym. Aczkolwiek mają one także zdolność do wiązania się z receptorem glikokortykoidowym, jednak występują w krążeniu w znacznie mniejszych stężeniach niż glikokortykosteroidy i dlatego nie odgrywają istotnej roli w tym zakresie. Rola biologiczna mineralokortykosteroidów polega na utrzymywaniu w optymalnych granicach objętości płynów wewnątrznaczyniowych. Mechanizm ich działania polega na hamowaniu przeznabłonkowego transportu jonów sodowych. Retencji jonów sodowych towarzyszy retencja wody. Punktem uchwytu działania mineralokortykosteroidów są komórki nabłonka kanalika dystalnego nerki, a
jest dodatkowym elementem leczniczym.</><br><br><div1><tit1>7.3.2. MINERALOKORTYKOSTEROIDY</><br>Miejscem biosyntezy i wydzielania mineralokortykosteroidów jest warstwa siatkowata kory nadnerczy. Charakterystyczną cechą tej grupy hormonów jest zdolność do swoistego wiązania się z receptorem mineralokortykoidowym. Aczkolwiek mają one także zdolność do wiązania się z receptorem glikokortykoidowym, jednak występują w krążeniu w znacznie mniejszych stężeniach niż glikokortykosteroidy i dlatego nie odgrywają istotnej roli w tym zakresie. Rola biologiczna mineralokortykosteroidów polega na utrzymywaniu w optymalnych granicach objętości płynów wewnątrznaczyniowych. Mechanizm ich działania polega na hamowaniu przeznabłonkowego transportu jonów sodowych. Retencji jonów sodowych towarzyszy retencja wody. Punktem uchwytu działania mineralokortykosteroidów są komórki nabłonka kanalika dystalnego nerki, a
