Typ tekstu: Książka
Autor: Ziomecki Mariusz
Tytuł: Lato nieśmiertelnych
Rok: 2002
jak komuś niespełna rozumu. Uważała, że bieganie rujnuje zdrowie, ostrzegała, że skończę jak jej pierwszy mąż, czterdziestopięcioletni rencista po dwóch zawałach. Rysio co prawda nigdy nie biegał, raczej pił i odsiadywał wyroki za różne nieporozumienia towarzyskie i majątkowe, ale Tola wiedziała swoje. Bez pytania nastawiła wodę na wrzątek. Usiadłem za stołem.
- Gdzie on jest? - przerwałem ciszę.
- Poszedł pod kościół. Siedzi na schodach z czapką w ręku i robi z siebie widowisko.
- Jak to?
- Płacze i opowiada ludziom, że został wygnany z majątku. Przyprowadzisz go do domu? Mnie nie chce słuchać.
- A ludzie jak reagują?
- Jak który. Jedni uciekają, inni stoją. Dzieciaki
jak komuś niespełna rozumu. Uważała, że bieganie rujnuje zdrowie, ostrzegała, że skończę jak jej pierwszy mąż, czterdziestopięcioletni rencista po dwóch zawałach. Rysio co prawda nigdy nie biegał, raczej pił i odsiadywał wyroki za różne nieporozumienia towarzyskie i majątkowe, ale Tola wiedziała swoje. Bez pytania nastawiła wodę na wrzątek. Usiadłem za stołem. <br>- Gdzie on jest? - przerwałem ciszę.<br>- Poszedł pod kościół. Siedzi na schodach z czapką w ręku i robi z siebie widowisko. <br>- Jak to? <br>- Płacze i opowiada ludziom, że został wygnany z majątku. Przyprowadzisz go do domu? Mnie nie chce słuchać.<br>- A ludzie jak reagują? <br>- Jak który. Jedni uciekają, inni stoją. Dzieciaki
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego