ton. Mówił o pistolecie z żarliwością odrzuconego kochanka, który błaga rywala o rzeczy nie do spełnienia. Wił się. Obszczekiwał obydwu jak pies wystawiający dzika. Na policzki wypełzły mu wypieki. Uszy mu zapłonęły.<br>- Szkoda gadać.<br>- A więc to tak. Znajdę na was sposób.<br>Wtedy Stacho zatrzymał go i dobitnie wycedził: - Nie strasz. Idź już do jasnej cholery i nie przeszkadzaj, ty gnido - dodał tonem człowieka znużonego.<br>Nie odczepił się zbyt łatwo. Stał się namolny, nudził i groził, nachodził Jasia Krone w jego mieszkaniu. Wyczekiwał przed fabryką, łapał za poły marynarek. Sytuacja stała się groźna. "Jemu ten pistolet potrzebny jest dla zadawania szyku