tego artykułu dlatego, że od lektury niemądrych politologów wolę lekturę mądrych poetów. Już jakieś 130 lat temu polemikę ze stanfordzkim ekspertem napisał, avant la lettre, polski poeta Cyprian Kamil Norwid - i polemika ta, choć liczy zaledwie 12 linijek, jest druzgocząca. Mam na myśli wiersz Norwida pt. "Socjalizm". Jego pierwsza strofa streszcza sardonicznie tryb myślenia właśnie kogoś, kto, jak nasz politolog, doszedł do wniosku, że mimo wszelkich naturalnych i nieusuwalnych (np. rasowych i etnicznych) różnic dzielących ludzi zdołali oni zapanować nad własnym złem, "strącić je do otchłani", czy raczej - skanalizować, rozładować w postaci pokojowej ekonomicznej rywalizacji. Zdaniem kogoś tak rozumującego nastąpił więc