walor, stając się jedynie pewną stałą zasadą kompozycyjną. Przytaczam budowę i klasy integracji &lt;name type="tit"&gt;Sanctus&lt;/&gt; (, przypomnijmy, oznacza integrację łańcuchową): <br>Podobnie Machl nie dąży do tworzenia struktur zamkniętych, silnie zintegrowanych wewnętrznie, lecz preferuje raczej integrację łańcuchową. Tylko niektóre odcinki są bardziej integrowane, np. &lt;name type="tit"&gt;Confutatis&lt;/&gt; i &lt;name type="tit"&gt;Oro supplex&lt;/&gt;. W muzycznym opracowaniu tych dwóch strof Sekwencji kompozytor stosuje integrację wariacyjną &lt;gap&gt; oraz dodawania &lt;gap&gt; (s.51-54): <br>Tendencję do pewnego zamknięcia formy widać w wykorzystaniu kategorii korespondencji między motywem rozpoczynającym kompozycję i przedostatnią część utworu ­ &lt;name type="tit"&gt;Agnus&lt;/&gt;. W takiej koncepcji formy cyklu kompozytor różnicuje obsadę poszczególnych odcinków, stosując zapewne wszystkie możliwe kombinacje, np. chór i organy ­ 1 &lt;name type="tit"&gt;Dies