współdziałania z konspiracją<br>wojskową poza gettem.<br> Z powodu trudnych warunków bytowych panujących w getcie, aresztowań<br>działaczy komunistycznych i członków Bloku Antyfaszystowskiego<br>oraz zagrożenia akcją ostatecznego wyniszczenia, w środowisku<br>żydowskim budzą się<br>nastroje buntu, gniewu i pragnienia odwetu. Nie wystarczyło to<br>jednak do<br>zorganizowania zbrojnej samoobrony. Na spotkaniu kierownictwa<br>Bloku, przedstawicieli stronnictw politycznych i organizacji<br>młodzieżowych w pierwszych<br>dniach akcji eksterminacyjnej 1942 roku po burzliwej dyskusji<br>nie podjęto jednak<br>decyzji o wystąpieniu zbrojnym. Warunki, w jakich przyszłoby<br>walczyć, nie<br>rokowały - wedle oceny zebranych - żadnych nadziei, ani<br>militarnych, ani<br>moralnych. Obawiano się, i nie bez powodu, iż jakiekolwiek<br>zbrojne wystąpienie<br>posłużyć by mogło