najbardziej pogardzał. Zginąć jak pies rozszarpany przez zgraję wilków. Gdzieś w piersi zadrgał żal za życiem, które odchodzi. W krótkim olśnieniu jak w świetle błyskawicy ujrzał swój wspaniały pałac, pełen marmurów i złota, składy doborowych win i stajnie pełne rasowych koni. Czerwona płachta przesłoniła mu oczy. To krew. Krew płynąca strugami z pleców katowanych niewolników.<br> - Za naszą krew zapłacisz swoją krwią! - krzyknął mu w twarz przed śmiercią, skazany na ukrzyżowanie, Bukolos.<br>I oto teraz płaci.<br>*<br>Było to drugie wielkie zwycięstwo tego samego dnia. Upojeni radością zwycięzcy nie myśleli o spoczynku. Wiwatowali i ucztowali. Każdy już zdobył dobre uzbrojenie. Niedawna zbieranina, gdzie