nad rzeką. Skręciłam na lewo od mostu w zagajnik, cicho szłam, nic nie było słychać, zobaczyłam brzeg strumienia za drzewami, pomyślałam - to tu, ale Diego nie zauważył mnie jeszcze, osły szczypały trawę, jeden osioł siwy spojrzał, drugi myszaty nie, podeszłam bliżej, serce mi stanęło, a Diego ciągle nic, siedział nad strumieniem, woda pluskała i Diego patrzył <page nr=5> w wodę. - Diego - mówię - Diego - tak tylko szeptem. On do mnie: - Dolores - drgnął nagle, odwrócił się - Siostro Dolorosa - powiada i patrzy na mnie, i ja na niego patrzę, i widzę, jaki on jasny, śmieje się, taki rozświetlony cały, i znowu - Dolores - a woda pluszcze i