wszyscy zgodzili prawie na pewno, a teraz? Nie zgodzą się za nic w świecie, w dodatku...<br>Nagle wytężył słuch - doleciał go jakiś podejrzany szmer, ale nie od strony szkoły, tylko z przeciwnej, od strony parkanu za składzikiem. Ostrożnie, starając się nie uczynić najmniejszego hałasu, Jerzy przeczołgał się i rozchylił słomę strzechy. Aż zadrżał z wrażenia. O dwa kroki od siebie ujrzał pucołowatą, lśniącą od potu twarz Bronka, który stał pod płotem, z oczami na wierzch wywalonymi z przerażenia i liśćmi we włosach. Jerzy powstrzymał oddech.<br>Cisza panowała dokoła, tylko z wnętrza szkoły dolatywały odgłosy kroków Katarzyny, a przed domem nauczycielki śmiały