Burbowa, która zawsze dobrze czuła się w niezwykłych okolicznościach. - Krzyż jest, świeczki są. Gdzie zapałeczki, kochana moja? Aha, woda, a tu ręczniczek. Niejednego już chrześcijanina, chwalić Boga, wyprowadziłam na tamten świat.<br>- Proszę wyjść z pokoju - rzekł ksiądz Karszun.<br>- I owszem, już wychodzimy. Może jeszcze coś potrzeba? Ksiądz nie odpowiedział. Poprawił stułę fioletową, pokutną, zbliżył się do łóżka, na którym leżał uważnie wszystko obserwujący Polek. Pani Burbowa, Babka i Strupel przeszli do kuchni i tu zatrzymali się koło drzwi. Pani Burbowa zajęła pozycję najkorzystniejszą, przy szerokiej szparze, przez którą widać było skrawek okna z czarnym biretem i zamglone lustro.<br>- O Jezu, on