komatytami, których temperatura topnienia wynosi aż 1650&730;C. Wynika z tego, iż temperatura płaszcza Ziemi była wówczas na tyle wysoka, że zewnętrzna jego bazaltowa warstwa przynajmniej okresowo znajdowała się w stanie płynnym. Wyższa temperatura skał płaszcza oznacza ich mniejszą gęstość, zatem kontynenty musiały być w nim głębiej zanurzone. W miarę stygnięcia Ziemi grube archaiczne kontynenty wypychane były ku górze przez gęstniejące skały płaszcza.<br>Dlatego dziś odsłonięte są tylko ścięte przez erozję ich korzenie. Tylko w pozornej sprzeczności z wyższą temperaturą wnętrza archaicznej Ziemi pozostaje występowanie w archaicznych skałach diamentów. Krystalizują przy tak wysokich ciśnieniach, że tylko przyjmując dzisiejsze wartości stopnia geotermicznego