obiektywną funkcją sztuki jest głównie przekazywanie wartości, "żądanych" przez rozwój różnych odmian pozaartystycznej praktyki społecznej (w tym - prawno-politycznej). Akceptacja tych wartości również wchodzi w skład subiektywnych determinant odnośnej praktyki społecznej, jednakże praktyka owa - już ustabilizowana czy też formująca się dopiero - inaczej ustala ich funkcjonalność niż w przypadku tych przesłanek subiektywnych, jakie dostarczane są przez naukę. Chodzi tu o aktualną lub perspektywiczną realizowalność owych wartości - zależą od tego, czy reprezentują one obiektywne zapotrzebowanie klasowe czy ogólnospołeczne bądź też są im funkcjonalnie podporządkowane. Stąd prawda w znaczeniu klasycznym znacznie rzadziej bywa subiektywnospołecznym celem sztuki niż nauki. Stąd też sposób, w jaki sztuka