inicjalny z przekazu krakowskiego buduje koncepcję formy repryzowej, <br>z kulminacyjnie użytym motywem nr 4 w 3 Kyrie. Kompozytor posługuje się materiałem <br>motywicznym asemantycznie, budując błagalny typ ekspresji na zasadzie trzystopniowej <br>gradacji napięcia. W 1 i 3 Kyrie stosuje deklamacyjną homorytmię o funkcji analogicznej <br>do dawnej figury retoryczno-muzycznej ­ climax, z sukcesywnie wzrastającymi <br>wartościami dynamicznymi pp-p-mf w 1 Kyrie (s. 1) oraz mf-f-ff w 3 Kyrie (s. <br>2-3, prz. 17). 2 Christe (s. 1-2) stanowi statyczny odcinek imitacyjny, budowany <br>również na zasadzie gradacji napięcia przez wzrost liczby głosów (T-TB-CATB). <br>Partia organowa współdziała ­ jak widać