nie zamierza się przed nikim tłumaczyć. Musi pan poczekać do jutra, albo i pojutrza i namierzyć ją na Uniwersytecie.<br>- Ale ja muszę wracać do domu!<br>- Szkoda - wzruszył ramionami - mógłby pan zanocować u nas. Przyszłoby jeszcze parę osób i dowiedziałby się pan więcej o tzw. tle. A i zabawa mogłaby być super.<br>Po godzinie zadzwoniłem i nareszcie usłyszałem głos dyrektorki Instytutu. Poprosiłem o spotkanie w sprawie doktoranta, ale nie chciała podjąć rozmowy:<br>- Widzi pan, ja ciężko pracuję. Niestety, nie mogę się dostosować do pana. Proszę jutro skontaktować się z moją sekretarką w Instytucie, wyznaczy panu spotkanie, jeśli jeszcze będzie konieczne. Nie wiem