ryc. 10.4). Pogrążanie się kości w miękkie tkanki, towarzyszące doskonaleniu aparatu mięśniowego i uelastycznieniu okryw ciała, doprowadziło do rozluźnienia połączeń między nimi. Kość szczękowa (maxilla) utraciła w ten sposób ścisły związek z resztą okryw czaszki. Wraz z żuchwą pozostała jednak w połączeniu stawowym ze znajdującym się głębiej zespołem kości (suspensorium), pochodzącym z przemian łuku gnykowego.<br>Otwarcie pyska automatycznie powoduje odtąd symetryczne rozwarcie jego obramienia z kości zębowych i żuchwy oraz przesunięcie stawu szczękowego ku przodowi i na zewnątrz. Objętość jamy gębowej powiększa się wtedy nagle, zasysając do wnętrza wodę wraz z pokarmem.<br>To było zapewne kluczowe konstrukcyjne udoskonalenie, które dało