się jako organizm polityczny zdecydowanie wkraczający na drogę laicyzacji i daleko idącego uniezale żnienia od Rzymu. Choć tylko znikoma część zaplanowanych przez nie reform doczekała się realizacji, w sumie zapowiadały one zmiany, które papiestwo uznawało wręcz za szkodliwe dla interesów Kościoła. Szczególnym rozgoryczeniem mogła dyplomację rzymską napełnić obecność ludzi w sutannach wśród czołowych szermierzy reform. Prawowierność takich księży jak Stanisław Staszic czy Franciszek Salezy Jezierski wydawała się mocno podejrzana, a Scipione Piattolego (współredaktora konstytucji) i Hugona Kołłątaja nuncjusz Ferdynand Saluzzo w raportach do Rzymu nazwał złymi duchami króla, obwiniając ich wręcz o jakobinizm.<br>Były to podejrzenia zbyt daleko sięgające, tym bardziej