widzimy - dziełem przypadku.<br>Beethoven pytał, myśląc o swojej muzyce: "&lt;foreign&gt;Muss es sein?&lt;/&gt;" I odpowiadał: &lt;foreign&gt;"Es muss sein"&lt;/&gt;. Musi być taka, jaka jest. Za tym "musi" świta jakaś wyższa, transcendentna konieczność... Gombrowicz nie szedł oczywiście tak daleko.<br>Mniemał jednak na pewno, że "forma wiąże się nieodłącznie z każdą percepcją, każdym ujęciem świata, jest ona uniwersalnym narzędziem służącym nadawaniu kształtu rzeczywistości". Czy to - moim zdaniem słuszne - stwierdzenie Jarzębskiego można związać z określoną filozofią? Gombrowiczowska forma zdaje się czasem elementem aktu intencjonalnego, którym - jak mniemał Husserl - świadomość dociera do rzeczy. Czasem przypomina raczej "formę symboliczną" &lt;foreign&gt;Cassirera&lt;/&gt; - język, mit, sztukę, naukę rozpatrywane łącznie jako ujęcia