darzymy największą sympatią przede wszystkim ze względu sentyment do tradycji. Wszak przez wiele lat szabla była najmocniejszą stroną polskiej szermierki. Ubiegłoroczne starty szablistów przywróciły wiarę w możliwości następców dawnych mistrzów. Świadczą o tym brązowe medale wywalczone na mistrzostwach świata w Melbourne i na Uniwersjadzie w Meksyku. Poza Jackiem Bierkowskim (wicemistrz świata z 1975 roku) pozostali kandydaci do drużyny są młodymi zawodnikami. Jednak talenty Andrzeja Kostrzewy czy Da Wódke są nie mniejsze niż wspaniałych szablistów radzieckich i stąd biorą się nasze nadzieje.<br>Nie ulega wątpliwości, że na igrzyskach rywalizacja o prymat w światowej szermierce będzie się toczyć pomiędzy dominującymi już od lat