występujące w młodzieńczych poezjach niejakiego Mickiewicza, aż po dopatrywanie się obłędu w płótnach Cézanne'a czy Modiglianiego, wszędzie obserwujemy agresywność ze strony zwolenników tradycyjnej literatury czy sztuki.<br>Idzie nowe! Sytuacja zmienia się radykalnie w XX wieku. Teraz z kolei agresywni i nietolerancyjni stają się zwolennicy nowego. Udziwnianie, oryginalność za wszelką cenę święci triumfy, przy równoczesnym zaklętym milczeniu ze strony sympatyków bardziej tradycyjnych form teatralnych czy malarskich. Nowatorzy biorą odwet za wszystkich swoich ideowych poprzedników, tak skwapliwie posyłanych "na stos" i stawianych pod pręgierzem opinii publicznej (mój kostyczny znajomy twierdzi zresztą, iż w obecnej Europie biorą odwet trzy grupy ludności, o których wyzwolenie