słonko <br><br>do siebie. <br><br>Błysnął srebrny miesiąc <br><br>na niebie. <br><br>Poszły już i dzieci <br><br>do domu. <br><br>Zostawiły piosnki <br><br>nikomu. <br><br> <br>A ta jedna piosnka <br><br>jako płótno blada. <br><br>Rączki załamuje, <br><br>na kamieniu siada. <br><br>Rączki załamuje, <br><br>głowisia ją boli. <br><br>"Jakaś ty piosenko?"<br><br>"O sierocej doli." <br><br><br><br>&lt;tit&gt;Dzień dogasa&lt;/&gt;<br><br> Dzień dogasa, gdzie dąbrowa. <br><br> Wkoło cisza wieczorowa, <br><br> jeno świerszcza skrzypka &lt;orig&gt;dźwięka&lt;/&gt;. <br><br> Idą: Praca i Piosenka. <br><br> <br> A gdzie stąpnie ciężka Praca, <br><br> tam kłos żytni się wyzłaca. <br><br> A popatrzy gdzie Piosenka, <br><br> tam kwiatowy pączek pęka. <br><br> <br> Siadły obie przy rozstaju <br><br> w kalinowym gęstym gaju. <br><br> Kłonią, kłonią się ku sobie... <br><br> Zadrzemały ździebko obie. <br><br> <br> . . . . . . . . . . . . <br><br> <br> A gdy błysnął świt różowy, <br><br> już podniosły obie głowy. <br><br> I