znów wrócił na Grodzką. Tym razem - a była już godzina 10.57 - poszedł nią prosto i wszedł do kościoła. Barokowe wnętrze lśniło się i połyskiwało nawet przy tej potwornej szarudze. W trzech różnych ławkach klęczały staruszki. Ktoś ćwiczył na organach, których dźwięki od czasu do czasu wypełniały wnętrze. Wszędzie dużo świeżych kwiatów, a koło jednego z bocznych ołtarzy dyskretne obwieszczenie, zachęcające do ofiarności na rzecz organizacji, która wzbudziła podejrzenie Rżeckiego. Postanowił więc przy sposobnej okazji przebadać ją dogłębnie. Ale oto już i znany mu konfesjonał, więc podszedł, ukląkł, przeżegnał się i wyszeptał:<br>- Niech będzie pochwalony towarzysz Jezus Chrystus.<br>W odpowiedzi usłyszał