indukcyjnej metodologii nauk o rzeczywistości. W tym czasie również wybitny lekarz i filozof polski Władysław Biegański opracował podstawy metody diagnozy indywidualnych przedmiotów, mającej znaczenie nie tylko dla medycyny, ale także dla innych nauk przyrodniczych, jak na przykład mineralogia, biologia, geologia. Biegański był przede wszystkim lekarzem i przyrodnikiem, więc nie rozszerzył swoich prac na nauki społeczne i humanistyczne. Dał jednak impuls do dalszych badań nad diagnozą lekarską (M. I. Bogoliepow, R. Koch, F. Siedlecki, S. Broniewski).<br>W latach sześćdziesiątych w Polsce zaczęło się pojawiać zainteresowanie diagnozą społeczną. Problem ten z całą wyrazistością postawił A. Podgórski w studium pt. Charakterystyka nauk praktycznych (Warszawa