jednakowym stopniu dotyczy tak jednostek produkcyjnych, produkcyjno-administracyjnych, jak i administracyjnych; tak naczelnego, średniego, jak i najniższego kierownictwa oraz pracowników wykonawczych. Brak powszechnej akceptacji wspomnianej tezy ma swoje historyczne uzasadnienie oraz wynika z tradycyjnego przekonania, że problematyka jakości ogranicza się do wyrobów, procesów technologicznych i jednostek produkcyjnych. Powstaje przy tym swoisty paradoks, kiedy z jednej strony akcentuje się pierwszoplanową rolę kierownictwa w zarządzaniu jakością, a z drugiej strony zakresem zarządzania jakością nie obejmuje się znacznej części jednostek administracyjnych.<br>Zasygnalizowaną wyżej tezę uzasadnia fakt realnego występowania sieci wzajemnych oddziaływań (zasileń i zakłóceń) pomiędzy jednostkami organizacyjnymi przedsiębiorstwa. Nierzadko, działania jednostek (a w szczególności