dymisji. W łonie jego koalicyjnego gabinetu, w którego skład wchodzą, cztery partie - partie socjalistyczne. - flamandzka i walońska i oparte na tym samym podziale, dwie partie chrześcijańsko-społeczne, nie osiągnięto porozumienia w sprawie polityki finansowej państwa. W ten sposób czwarty rząd, jakim kierował Martens w ciągu ostatnich dwóch lat, zakończył prawdopodobnie swój żywot.&lt;/intro&gt;<br>Piszemy prawdopodobnie, albowiem król Belgów Baudouin I nie podjął jeszcze ostatecznej decyzji a przyjęciu rezygnacji szefa rządu. Wezwał go do podjęcia ostatniej próby znalezienia rozwiązania spornych problemów.<br>Wdaje się jednak, że i ona skazana jest na niepowodzenie. Sprawa sposobów ochrony słabnącej waluty belgijskiej, oraz gospodarki państwa, przeżywającej nie najlepszy okres