prędko przechodziła na ten poziom ogólności, przy którym w zasadzie trzeba było się określić - czy jesteś za czy przeciw. A wtedy nikt już nie patrzył na niuanse, nikt nie słuchał argumentów: liczyło się tylko poczucie przynależności. I to ono decydowało, często wbrew oczywistym faktom, o popieraniu poszczególnych tez czy ogólnej sympatii, jaką się żywiło zazwyczaj dla tych, którzy działali "przeciw prądowi".<br>U mnie całe te zaangażowanie po "reżimowej stronie" było kwestią zupełnego przypadku najpierw, a koleżeńskich związków potem. Zaczęło się od... nauki łaciny w liceum. Trafiłem do łacińskiej klasy tylko dlatego, że nie byłem wystarczająco dobry, żeby trafić do angielskiej, czego