i znów noc, i znów od rana<br>do cząstki dodana cząstka.<br><br>Słońce serca nam przeszywa<br>i biją wdzięczne blaskowi.<br>Rękami pchamy tworzywa<br>od bezkształtu ku kształtowi.<br><br>Kształtami świat zaludniają<br>do prac przyłożone dłonie.<br>Tętnią prace. Tak powstają<br>wiersze, domy i symfonie.<br><br>Znów noc. Jak ludzie wysocy<br>stoją świerki. Śnieg się sypie.<br>Gwiazdy świecą w głębi nocy<br>jakby w głębi wielkich skrzypiec.<br><br>A za oknem migotliwie<br>Venus gałąź opromienia.<br>Chciałbym i ten błysk na szybie<br>ocalić od zapomnienia.<br><br>VIII<br><br>Na moście Poniatowskiego<br>wiatr śnieg ukośnie rozkłada.<br>Na moście Poniatowskiego<br>śniegiem kurzy balustrada.<br><br>Latarnia w oczy nas razi,<br>ośnieżona do połowy.<br>Niewiele ludzi