się wybronić i "niesłuszny" fragmencik wyleciał z maszynopisu, bo nie zgodziłem się zamienić brudnej na czystą chusteczkę. Z cenzurą były liczne kłopoty. Czepiano się wszystkiego, co tylko pachniało jakąś aluzją, choć autorowi w ogóle nie przychodziło na myśl, że napisane przez niego słowa odnoszą się do czegoś ważnego w ówczesnej sytuacji politycznej czy do osobistości na szczycie. Cenzorzy prześcigali się w domysłach i sami przez to odsłaniali czułe miejsca naszej władzy. Krakowska cenzura nie była zresztą najgorliwsza. Gorzej działo się gdzie indziej, o czym dowiadywaliśmy się czy to na zjazdach, czy na plenarnych posiedzeniach, ponieważ koledzy wylewali całe kubły skarg na