jego sens, którego sam kronikarz chyba nie rozumiał. Zanotował on, że rozkopując ziemię, aby wydobyć ukryte w niej drewniane losy, luciccy kapłani drżeli i mruczeli na przemian jakieś tajemne wyrazy. Komentując to, Leszek Słupecki zwrócił uwagę, że "naprzemienne mruczenie sakralnych tekstów znajduje ciekawe paralele w sposobie recytowania tekstów epickich i szamańskich na północy Europy". Zauważył też słusznie, że lęk, manifestowany przez kapłanów widocznym dla postronnego obserwatora drżeniem, miał wskazywać na uzyskany przez otwarcie ziemi w tym konkretnym miejscu "dostęp do niezbędnych w obrzędzie mocy chtonicznych". Losami nie rządził przypadek i nie one same miały moc odkrywania przyszłości. Losy były znakiem, jaki