Typ tekstu: Książka
Autor: Kofta Krystyna
Tytuł: Wióry
Rok: 1996
mówi, że
tego nie można opisać, to trzeba zobaczyć,
coś mnie tknęło i lecę, otwieram, a tu nasz węgiel
cały przesunięty pod ścianę, a przez środek
idzie chiński parawan we wzory, jej węgiel od
naszego odgrodzony i niech pani pomyśli,
cały posypany mąką, a dookoła ustawiony
płotek z takich cienkich szczapek drewnianych,
że jak się przechodzi, to on się musi przewrócić...

- Ona jest chyba chora na głowę.

- Niech sobie będzie chora, co mnie to obchodzi,
ale dlaczego w mojej piwnicy, a najgorsze
to zobaczyłam potem, na ścianie przyklejona
kartka: "Nie tykaj cudzego węgla, bo się wyda
i pójdziesz siedzieć", mówię pani
mówi, że <br>tego nie można opisać, to trzeba zobaczyć, <br>coś mnie tknęło i lecę, otwieram, a tu nasz węgiel <br>cały przesunięty pod ścianę, a przez środek <br>idzie chiński parawan we wzory, jej węgiel od <br>naszego odgrodzony i niech pani pomyśli, <br>cały posypany mąką, a dookoła ustawiony <br>płotek z takich cienkich szczapek drewnianych, <br>że jak się przechodzi, to on się musi przewrócić...<br><br>- Ona jest chyba chora na głowę.<br><br>- Niech sobie będzie chora, co mnie to obchodzi, <br>ale dlaczego w mojej piwnicy, a najgorsze <br>to zobaczyłam potem, na ścianie przyklejona <br>kartka: "Nie tykaj cudzego węgla, bo się wyda <br>i pójdziesz siedzieć", mówię pani
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego