terenu objętego inwestycją widoczność co najmniej trzech lub czterech punktów osnowy podstawowej (w zależności od posiadanego sprzętu i przewidywanej metody zagęszczania podstawowej osnowy realizacyjnej punktami osnowy szczegółowej, zwanymi też punktami pośrednimi).<br>Z uwagi na duże trudności, a także koszty utrzymania osnowy szczegółowej na całym terenie inwestowania, zagęszczanie osnowy podstawowej osnową szczegółową realizuje się stopniowo w miarę postępu prac budowlano-montażowych. Wzajemne położenia tych punktów względem punktów podstawowej osnowy realizacyjnej (tj. współrzędne w przyjętym układzie odniesienia) są najczęściej wyznaczane metodą wcięcia wstecz kątowego, liniowego lub kątowo-liniowego, jednakże zawsze powinien być spełniony warunek uzyskania przynajmniej jednej obserwacji dodatkowej, umożliwiającej niezależną kontrolę wyników