genetyce, ale i posiąść dogłębną wiedze o rasie. Nie wystarczy znaleźć w rodowodzie suki wybitnego przodka i pokryć ja psem, który także od niego pochodzi. Hodowla w pokrewieństwie musi być starannie planowana, a każdy kto się na nią decyduje, powinien być przygotowany także na niepożądane skutki i konieczność eliminacji niektórych szczeniąt. <br>Najbezpieczniej jest wybrać reproduktora, który nie ma z suką wspólnych przodków do czwartego pokolenia wstecz. Łączenie w pokrewieństwie szczególnie bardzo bliskim przez niedoświadczonych hodowców niesie za sobą ryzyko urodzenia się potomstwa z wadami np. z rozszczepem podniebienia lub ze zniekształconymi kończynami, czasem też może dojść do śmierci płodów jeszcze w