wieży można było dostrzec <br>domy Sefarwaim rozłożone na płaskiej równinie oraz długą wstęgę trzcin okalających <br>brzegi Tygru.<br>Akkad i Sefarwaim stanowiły słupy graniczne państwa babilońskiego. Za kanałem <br>rozciągały się posiadłości asyryjskie. U tej smugi leniwie płynącej wody pan <br>świata, Marduk, oraz ulubieniec jego Hamurabi tracili swoje znaczenie. Od tej <br>smugi szczep hebrajski mógł wędrować spokojnie, nie obawiając się pogoni.<br>Ab-Ram zbliżał się do upragnionej granicy nieufnie. Ludzi uzbroił, trzodę kazał <br>spędzić w ciasną gromadę. Mimo wiadomości przywiezionych przez Elizera obawiał <br>się, że wypadnie nad kanałem stoczyć bitwę z siłami babilońskimi. Lecz senna <br>cisza leżała nad krajem. W trzcinach ptactwo kwakało