dłoni... a rozgryźć was nie mogę już od dwóch lat.<br>- Po co mnie rozgryzać?! - zawołałem zaniepokojony. - Przecież mnie dobrze znacie! Zawsze mówię to, co myślę! Co jeszcze chcecie wiedzieć?<br>- Nic, nic - odparł z rezygnacją i podniósł szklankę. - Wasze zdrowie, Piszczyk.<br>Niestety, nie znalazłem w jego tonie oczekiwanego oddźwięku na mój szczery wybuch. Był ciągle czujny. Wypiłem też piwo i szukałem jeszcze słów, które by może lepiej oddały mój nastrój tego wieczoru i przekonały go ostatecznie, gdy nagle odczułem silne parcie na pęcherz. Tego piwa wypiłem przeszło pół litra. W tej samej chwili ramię Wychówny oparło się o moje ramię.<br>- Przepraszam na