na bój...<br> Zawtórowały mu trzy głosy. Męczące ściskanie w gardle ustało, Kalias poczuł, że spokojnie już pójdzie na spotkanie losu.<br>- Ej, wy, cicho tam! - huknął pięścią w deskę strażak i sam zaczął do wtóru pogwizdywać.<br>Przez cienkie ścianki szałasu przeciekały jak przez sito odgłosy życia z zewnątrz. Tam niestrudzenie czas szedł naprzód i twarde życie żołnierskie nie mogło wyłamać się z przepisanych ram. Szczękały naczynia jedzących południowy posiłek, potem znowu słychać było szczęk łopat, stukanie młotów i siekier, zgrzyt pił tnących drzewo.<br>- Sami młodzi żołnierze tu u was - zagadnął Polluks.<br>- A tak - przyświadczył jeden z uwięzionych - to wszystko jeszcze mało przeszkoleni jak