u Dumasa było z tym lepiej. Nawet u Dickensa. Urzekły mnie i zafascynowały dopiero kobiety Żeromskiego i on stał się najważniejszym pisarzem mojego wieku dojrzewania i wczesnej młodości. Bo tematem, który mnie najbardziej pochłaniał w literaturze była kobieta. problemy społeczno-ojczyźniane u tegoż choćby Żeromskiego - niepomiernie mniej. Jak u owego szeregowca ze starej anegdoty, mnóstwo rzeczy mi się kojarzyło z przejawami kobiecości. Szukając wiedzy o kobiecie, w życiu osobistym byłem w tej dziedzinie głębokim, bezwładnym niemal ignorantem-pesymistą. Nie wierzyłem, że kiedykolwiek mogę być godny dotknięcia tajemnicy tego niezwykłego zjawiska. I, ilekroć doznawałem prawdziwego olśnienia kobietą, paraliżowało mnie ono, onieśmielało i