podobne prawidłowości. Węgierski socjolog Jakab [1975: 117] stwierdza, że w jego kraju dzieci, a przynajmniej te spośród nich, które mieszkają w miastach, zaznajamiają się z książkami (oczywiście rysunkowymi) przed drugim rokiem życia, telewizję zaczynają oglądać w drugim roku życia, a w następnym zaczynają chodzić z rodzicami do kina. W wieku sześciu-siedmiu lat sięgają już po tygodniki ilustrowane.<br>Oglądanie telewizji przez dzieci i młodzież jest zajęciem aktywnym i włączonym w całokształt ich życia społecznego. Dzieci najpierw uczą się uruchamiać odbiornik, regulować głos i kanały, a potem interpretować symboliczne kody używane w konstrukcji przekazów. Jeszcze pięcioletniemu dziecku dużą trudność sprawia zrozumienie, jak