Stawia się na cokole zamiast arcydzieła rzeczy wulgarne (Duchamp), wciąga arcydzieło w krąg pojęć płaskich i głupich (Paalozzi), przelotach ((...)) <br>Czy chodzi tu o swego rodzaju herostratyzm, o to, że ludzie niezdolni do wznoszenia czegoś takiego jak świątynia Diany w Efezie - wybierają inną drogę do sławy: poprzez destrukcję. naśladując tego wrednego szewca, który w 356 roku p.n.e. puścił z dymem jeden z siedmiu cudów świata starożytnego i osiągnął czego chciał, wszyscy pamiętają jego imię i jego wyczyn. <br>Nie jest to oczywiście tak proste. Artyści współcześni zazwyczaj nie myślą o wiecznej sławie, mają więc jakby mniejsze ambicje niż Herostrates. Zamiast kształtować