Cézanne'owi; Tytus Czyżewski, gorzki, gwałtowny i czuły poeta, zawsze w skrajnej nędzy, wielki malarz związany z kapistami najbliżej; Jan Cybis, który uczył nas wszystkich istoty malarstwa i bezinteresowności - ci ludzie i ich najbliżsi koledzy, których walka o malarstwo w Polsce to już karta w kulturze polskiej, byli przez ostatnie lata szkalowani przez zawsze na fali oficjalnej płynących "krytyków". Te metody niskie to były w latach 1948-1953 metody normalne, prawie obowiązujące.<br>Rok 1953 przynosi dalsze wypowiedzi o Stalinie, "nieśmiertelnym symbolu", i nowe wypady Porębskiego przeciw formalizmowi, koloryzmowi etc. Rzucam ten rocznik i biorę rok 1955. Oczy przecieram. W numerze 1 czytam