oknie na wschód<br>przesłoniętym w Berlinie<br>jadący ze mną barbarzyńcy<br>uciekają przed śniegiem<br>swojej wielkiej ojczyzny<br>raczą się teraz chlebem<br>wędzonym boczkiem i wódką<br>z blaszanych garnuszków<br>błyszczą im oczy<br>ich rozmowa<br>o sposobach posiadania<br>strategiach zdobycia rzeczy<br>nadchodzącej wojnie apetytów<br>słucham ich i podziwiam<br>nie mogę się bronić<br>tym szlachetnym smutkiem<br>czystą myślą<br>notatką z ciepłego Vence<br>nic tu po mnie<br>(jak w jednym z pubów w Hesji<br>kiedy przeglądałem się w niemieckim lustrze)<br>na miejscu tamtych<br>sięgnąłbym po nóż&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;&lt;tit1&gt;WIERSZE NAJKRÓTSZE&lt;/&gt;<br><br>*<br><br>I znów trzepocze listek,<br>drży,<br>ugina się pod kroplą.<br><br>*<br><br>śpiący są odwróceni do swych<br>osobnych światów - mówi Heraklit