sceny; światło na nim<br> Konfederaci... bracia! Niech ten dzień<br> uderzy w Dzieje, aż naród odjęknie.<br> Słońca na maszty, bo skończył się cień...<br> Od krzyku naszego niewola rozpęknie,<br> mur się rozwali od naszego krzyku,<br> gdy ławą ruszy tysiąc robotników,<br> gdy twardą pracą pójdą w polski grunt!<br> W pył stare mszały! Za sztandar jedyny<br> pięść wypalona z niewolniczej gliny<br> i w pychę panów zabita, jak szpunt! <br>Milknie. Jeszcze słychać jego oddech zmęczony.<br>BIAŁA SPIKERKA patrzy na Poetę, po czym do SZAREJ<br>SPIKERKI Ziu-taaa? Czy kanarek może śpiewać "Międzynarodówkę"?<br>Na miejscu SZAREJ SPIKERKI światło wyjawi MATKĘ,<br>która niepostrzeżenie zajęła to miejsce.<br>MATKA wzburzona