elementami szermierki na grabie, rżnięcie &lt;orig&gt;jawora&lt;/&gt; tępą piłą, podnoszenie 120-kilogramowego głazu, zbójnicki w wykonaniu najmłodszych, dźwięki z &lt;dialect&gt;heligonki&lt;/&gt;, trąbity i egzotyczne dla Podhalan tańce górali z Kamesznicy. Tak wyglądało II Gronkowiańskie Święto. Pogoda dopisała, bo załatwiał ją przez Watykan sam ks. dr Władysław Zarębczan. Powodem tegorocznych uroczystości było poświęcenie sztandaru miejscowego oddziału Związku Podhalan.<br>Najwięcej śmiechu towarzyszyło "konkursom gazdowskim". Konkurencja, polegająca na układaniu kopy siana na czas, przekształcała się chwilami w regularną bitwę. Grabie służyły nie tylko do robienia &lt;orig&gt;"zagrabków"&lt;/&gt;, częściej do niweczenia pracy przeciwnika, do szermierki, bądź po prostu obkładania nimi zawodnika z przeciwnej drużyny. Można też było oglądać