Ta gazeta, jedna z trzech polskojęzycznych w mieście, reprezentowała Stronnictwo Narodowe. "Kurier Wileński" pod redakcją Kazimierza Okulicza, jak mówiono, masona, był piłsudczykowski na demokratyczną modłę, "Słowo" pod redakcją Stanisława Mackiewicza uchodziło za organ konserwatywnych "żubrów", to jest wielkich właścicieli ziemskich. "Dziennik Wileński", jako że patriotyczny i pobożny, wystawiał się na sztych dowcipów z powodu swego lokalu, bo zajmował piętro w domu, na którego parterze urzędował znany w mieście dom publiczny, czyli burdel. Stronnictwo Narodowe w Wilnie zionęło nienawiścią do sanacji. Nie bez powodu, że wspomnę tylko o pobiciu jego działacza, docenta Stanisława Cywińskiego (tego, który wtajemniczał mnie w Norwida), przez oficerów